สำหรับต้นไม้ที่ไม่ควรปลูกในบ้าน
มีดังนี้
กระทุ่ม : ชื่อมีความหมายถึงทุ่ม หรือขว้างปา
กล้วยตานี : ถือว่ามีนางตานี
ปีศาจร้ายอาศัยอยู่ ไม่นิยมปลูกในบ้าน
ดอกชบา :
ในอินเดียตอนใต้ใช้ดอกชบาร้อยเป็นพวงมาลัย สวมคอนักโทษที่กำลังจะถูกประหารชีวิต
จึงเชื่อว่าเป็นดอกไม้อัปมงคล
ชวนชม : เป็นไม้ประดับสวยงาม
ที่มีความหมายในทางชักชวนให้เชยชม
บ้านที่มีลูกสาวจะไม่ยอมปลูกต้นไม้ชนิดนี้เด็ดขาด
ตะเคียน : เป็นไม้ยืนต้นที่เชื่อกันว่า
มีผีนางไม้สิงอยู่
เต่าร้าง : ชื่อออกไปในทางหย่าร้าง
ต้นสน : เชื่อว่าถ้าปลูกแล้วจะขัดสนไปตลอดชีวิต
ต้นรัก : เพราะเชื่อว่า
จะทำให้ความรักยุ่งยากขึ้น และกลายเป็นคนมากรัก นอกจากนี้ ยางของต้นรัก
ยังเป็นอันตรายต่อผิวหนังด้วย
ต้นระกำ : ถือว่าชื่อต้นระกำนั้น
ไม่เป็นมงคลตั้งแต่โบราณมา จึงเชื่อกันว่า หากปลูกต้นระกำไว้ในบ้าน
จะทำให้ได้รับความชอกช้ำ ระกำใจ อยู่ตลอดเวลา
ต้นซ่อนกลิ่น : มีอีกชื่อว่า ต้นซ่อนชู้
เป็นไม้ที่ไม่มงคลตามชื่อ ซึ่งหากนำมาปลูกในบ้าน
จะทำให้ความรักความสัมพันธ์กับคนในครอบครัวเกิดปัญหากันขึ้น
ต้นมะระ :
เป็นไม้เลื้อยก็ไม่ปลูกในบ้านเหมือนกัน
ถั่วแปบ : มีความหมายว่า กะปอบ กะแปบ แปลว่า
กระปริดกะปรอย คือ ค่อนข้างขัดข้อง ไม่ได้สะดวก
นางแย้มป่า : คนโบราณเชื่อว่าเป็นต้นไม้ผีสิง
วันดีคืนดีจะกลายเป็นผีเอาก้อนอิฐขว้างปาบ้าน
น้ำเต้า : เป็นไม้เถา รูปร่างคล้ายนมสตรี
คนมีวิชาคาถาอาคม ห้ามกิน และห้ามลอดร้านน้ำเต้า
ไผ่ : บางท้องถิ่นถือว่า ต้องให้ผู้สูงอายุปลูกถึงจะดี
หนุ่มสาวห้ามปลูก
เพราะถือกันว่าลำต้นไผ่ใช้เป็นคานสำหรับหามโลงหรือผีไปฝังในป่าช้า
ต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นมะขาม และต้นตาล : เป็นไม้ใหญ่ ไม่นิยมปลูกใกล้บ้านหรือในรั้วบ้าน
เชื่อว่ามีวิญญาณอาศัยอยู่ พุดตาน
: เนื่องจากดอกพุดตานเปลี่ยนสีได้ตลอดวัน จากขาวเป็นชมพูอ่อน และเข้มขึ้นในตอนบ่าย
ทำให้เจ้าของเป็นคนสับปลับ
เพกา : เป็นของต้องห้าม
ฝักมีปลายแหลมเหมือนคมหอก ดาบ ตรีศูลหรือนพศูลที่อยู่บนยอดปรางค์ บางทีก็เรียกว่า
ฝักเพกา
ปรง : ภาคกลางไม่นิยมปลูกในบ้าน เพราะถือกันว่า
ใบของมันมักถูกนำมาใช้ประกอบหีบศพหรือทำพวงหรีด
มะละกอ :
ชื่อคล้าย มร หรือ มะระ แปลว่า ตาย เอามาปลูกไว้ในรั้วบ้าน
จะทำให้ฉิบหายวายวอด มักนิยมปลูกนอกรั้วบ้าน หรือในสวนไกลออกไป
มะตูม
: ปลูกในรั้วบ้านอาจเกิดอุบัติเหตุ เกิดอัคคีไฟตูมตามแน่
มะขามเทศ กับหวาย :
เป็นไม้มีหนามซึ่งถือกันว่าเป็นสิ่งที่จะทำให้เกิดอุปสรรคต่าง ๆ
มะพูด
: เป็นต้นไม้ใหญ่เหมือนกัน มีอาถรรพ์บางอย่าง
มะเฟือง : ท่านว่าไม่ดี คนมีวิชาอาคม
หรือถูกลงยันต์ห้ามลอดกิ่งมะเฟือง
มะรุม : ผู้คนจะมารุมข่มเหงเอา
มะกอก
: เชื่อว่าจะทำให้เจ้าของบ้านกลายเป็นคนกลับกลอก เชื่อถือไม่ได้
รักเร่ : ใครปลูกจะเป็นคนหลายใจ เร่ขายรัก
ดอกลีลาวดี หรือดอกลั่นทม : ปลูกไว้ในบ้านไม่ดี
มีสุขจะกลายเป็นทุกข์ คู่ครองจะห่างเหิน จะมีแต่ความทุกข์ นานาประการ คำว่า ลั่นทม ออกเสียงคล้ายระทม
อันแปลว่าความทุกข์ แต่ภาคเหนือ เรียกลั่นทมว่า "จำปาลาว"
ทางภาคอีสานเรียกว่า "จำปา" ไม่มีความหมายของความทุกข์จึงไม่ถือกัน
หลุ่ย : ต้นไม้ประเภทนี้มีฝัก
มักขึ้นในดินแดนใกล้ทะเล เอามาปลูกในบ้าน จะทำให้หลุดลุ่ย บ้านจะเป็นความ
ต้องรื้อถอน ต้องขายโยกย้ายกระจายไป
หลิว :
คนจีนไม่นิยมปลูกในบ้านเพราะใบหลิวลู่ย้อยลงมา เป็นสัญลักษณ์คล้ายคนโศกเศร้า เห็นเข้าทำให้อารมณ์เศร้าซึม
เขาว่าบ้านใดมีลูกสาวและปลูกต้นหลิวไว้ในบ้านด้วย
ลูกสาวบ้านนั้นจะไม่มีใครมาสู่ขอและต้องเป็นสาวแก่ทึนทึกไปจนตาย
โศก : โบราณว่าหมายถึงความโศกเศร้า
สลัดได : ไม่นิยมปลูกในรั้วบ้านเช่นกัน
เพราะหมายถึง การสลัดโชคลาภออกไปจากบ้าน
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
การปลูกต้นไม้แต่ละชนิดก็ขึ้นอยู่กับความสบายใจของเจ้าของบ้าน
เพราะบางทีความเชื่อที่สืบทอดต่อกันมาอาจจะเป็นกลอุบาย ที่มีแง่คิด หรือคำเตือน
แอบแฝงอยู่ เช่น
โบราณว่าไว้ว่าห้ามปลูกต้นไม้จำพวกต้นไม้ใหญ่ที่ระหลังคา นั้นก็เป็นเพราะว่า
เมื่อต้นไม้ดังกล่าวแผ่กิ่งกระจายไป ต้นไม้เหล่านั้นอาจจะเป็นทางเดินให้กับขโมย
หรือเป็นเพราะต้นไม้กิ่งใหญ่อาจจะทำให้หลังคาเกิดความเสียหายก็เป็นได้นะคะ...
แต่จะว่าไปการปลูกต้นไม้ ไม่ว่าชนิดไหน ๆ ก็ให้ประโยชน์แก่สิ่งมีชีวิต
และเป็นประโยชน์ต่อระบบนิเวศอย่างแน่นอนล่ะค่ะ ที่สำคัญยังทำให้บ้านเราน่าอยู่